Elke hond of kat braakt weleens. Dit hoeft niet direct een reden tot zorgen te zijn. Vaak is het eten van gras een teken van misselijkheid, waarna uw dier moet overgeven. Bij katten is dat nodig om een haarbal te verwijderen. Is uw dier verder fit, dan kunt u gerust een tot twee dagen afwachten of het vanzelf over gaat. Geef eventueel wat minder voeding.

Let op

• Geeft uw dier gal of bloed op, neem dan wel meteen contact op. Gal is een gelig slijm.
• Ook als uw dier koorts heeft, doet u er goed aan contact op te nemen (normale temperatuur van een hond is 38-39ºC.
• Geef nooit paracetamol, dit bevat stoffen waar uw dier niet tegen kan.
• Als het braken aan blijft houden, raadpleeg dan uw dierenarts.
• Bij grote honden die geen voedsel kunnen binnenhouden en plotseling een dikke buik krijgen: ga direct naar de dierenarts, ze kunnen een maagkanteling hebben!

Een dagje diarree is niet erg. Geef uw hond gedurende de dag kleine porties gekookte rijst met gekookte kip (ook verkrijgbaar in brokvorm). Let er ook op dat uw dier voldoende vocht binnenkrijgt om uitdroging te voorkomen. Is uw dier voldoende ontwormd? Een hond met een wormbesmetting kan ook diarree krijgen.

Let op

• Met een pup of kitten is het van belang dat u niet te lang wacht met een bezoek aan de dierenarts. Zij lopen sneller kans op uitdroging.
• Ook als er bloed bij de diarree zit, de diarree langer dan twee tot drie dagen duurt of als uw dier koorts heeft, is het belangrijk om contact op te nemen met de dierenarts van Dier en Dokter.

Epilepsie kan verschillende oorzaken hebben, zoals een infectieziekte, een zonnesteek, vergiftiging en een te hoge of te lage bloedsuikerspiegel. Het kan ook aangeboren zijn. 

Hoe herkent u een aanval?

• Tijdelijk bewustzijnsverlies.
• Onwillekeurige samentrekking van de spieren.
• Laten lopen van ontlasting/urine.
• Overmatig speekselen.

Wat kunt u zelf doen?

• Zorg dat het dier zichzelf of u niet kan verwonden.
• Houd uw dier niet stevig vast.
• Zorg dat er zo min mogelijk geluid is en demp zo mogelijk het licht.
• Wacht rustig af tot de aanval voorbij is, deze is meestal eenmalig.
• Laat het dier rustig bijkomen na de aanval.
• Raadpleeg uw dierenarts wat u verder moet doen.
• Als de aanvallen aanhouden, ga dan direct naar de dierenarts.

Laat bij een aanrijding de dierenarts altijd naar uw dier kijken. Ook als het niet zo erg lijkt. Sommige verwondingen zijn pas later goed zichtbaar.

• Laat iemand direct de dierenambulance bellen.
• Verplaats het dier liever niet, dit kan het trauma verergeren.
• Controleer ademhaling.
• Controleer hartslag.
• Leg bij een hartstilstand een hond op de zij en druk met de handpalmen de borst een seconde in laat dan los. Herhaal dit dertig keer per minuut, twee minuten lang. Controleer dan opnieuw de hartslag.
  Bij een kat legt u uw hand om de borstkast heen. Knijp de borstkas een halve seconde in en laat dan los. Herhaal dit zestig keer per minuut gedurende twee minuten.
• Trek bij ademstilstand de tong uit de bek. Komt de adem dan nog niet op gang, dan kunt u beademen. Voor hond en kat: strek de kop, sluit de bek goed (vouw de bovenlip over de onderlip). U kunt nu door de neus beademen (doe dit alleen als het veilig is voor u). Drie seconden lucht inblazen, twee seconden uit laten ademen.

Bijtwonden

De schade door vechtwonden is onder andere afhankelijk van de plek waar is gebeten en de tijd dat de kaken hebben vastgezeten. Kleine steekwondjes kunnen ernstige onderhuidse schade verbergen. Bovendien kunnen bacteriën zorgen voor een infectie.

• Haal voor de behandeling de haren rond de wond weg en dep de wond schoon met een zoutoplossing (1 eetlepel per liter water).
• Bedek grote wonden met gaas en eventueel licht verband.
• Laat een bijtwond zo snel mogelijk controleren, want na zes uur kan niet meer worden gehecht, vanwege abcesgevaar.
• Bij een gevecht tussen katten kan het zijn dat uw kat na een paar dagen sloom wordt. Ziet u een bult met een korstje? Dan is een abces ontstaan. Haal het korstje weg (er kan veel pus uitkomen) en spoel de wond met een zoutoplossing (1 eetlepel per liter water). Vaak is een behandeling met antibiotica nodig voor een goede genezing.

Snij- en schaafwonden

• Oppervlakkige wonden hoeft u niet direct te laten controleren. Maak ze wel goed schoon met een zoutoplossing (1 eetlepel per liter water).
• Laat diepere wonden snel controleren, misschien is een hechting nodig.
• Likt uw hond veel aan de wond, dan kunt u een gaasje of sok gebruiken. Blijft uw dier de wond likken, ga dan ter controle naar de dierenarts.  

Brandwonden

Vuur, hete vloeistoffen of chemische stoffen kunnen brandwonden veroorzaken.

• In alle gevallen geldt: meteen koelen met liefst schoon water, minimaal tien minuten. Koelen met vuil water is zelfs beter dan wachten.
• Neem daarna contact op met de dierenarts.

• Een beet van een wesp, hommel of bij kan binnen een half uur een forse zwelling veroorzaken. Probeer de angel met een pincet te verwijderen en gebruik ijs op de plaats van beet. 
• Heeft uw dier naar een wesp of bij gehapt en wordt hij daarna benauwd, ga dan onmiddellijk naar uw dierenarts.
• Allergie voor bijen- of wespensteken komt bij honden en katten gelukkig weinig voor. Wordt uw dier misselijk of duizelig, gaat hij braken of krijgt hij ademhalingsproblemen, ga dan snel naar de dierenarts. Die kan een anti-allergiemiddel toedienen.

Door eten (zoals een vergiftigde muis) of contact via de huid kan een hond of kat gif binnen krijgen. Braken, diarree, ademhalingsstoornissen, buikkrampen, spierkrampen (plotseling omvallen), maar ook sloomheid of juist onrustig gedrag kunnen wijzen op een vergiftiging.

Wat kunt u zelf doen?

• Als u zeker weet dat uw dier iets giftigs heeft gegeten, neem dan direct contact op met de dierenarts. 
• Spoel de bek van het dier met water. Houd hierbij het hoofd omlaag.
• Zijn er giftige stoffen op de huid gekomen, bijvoorbeeld carbolineum of terpentine, spoel dan de vacht af met stromend water.
• Raadpleeg uw dierenarts wat u verder moet doen en hou de verpakking van het giftige product – als u dat heeft – bij de hand.
• Let op: ook chocolade is giftig voor honden en katten! Net als kerstrozen, lelies, paracetamol en druiven (hond). 

Download de vergifitingenlijst onder aan de pagina voor een overzicht van giftige stoffen en handelingen.

Chocolade kan voor uw hond levensgevaarlijk zijn!

Elk jaar komt het wel weer een keer voor: even niet opletten in de maand december en er ligt al gauw ergens een chocolade-letter te slingeren. Of paas-eieren in april. Een onbewaakt ogenblik en uw hond of kat heeft ervan gesnoept. Maar chocola bevat een stofje waar dieren aan kunnen doodgaan. Chocola is dus giftig voor uw hond of kat.

Symptomen

Het gevaarlijke stofje heet theobromine. Het werkt in op het centraal zenuwstelsel en op de hartspier. Wanneer uw dier chocolade heeft gegeten kunt u na een aantal uren de volgende symptomen zien: braken, diarree, onrustig en nerveus zijn, hijgen en buikpijn. Ook kan uw dier enorme dorst hebben en neurologische klachten vertonen, zoals trillen en het krijgen van toevallen. Het hart klopt onrgelmatig of snel. Uw hond kan zelfs zeer plotseling overlijden aan een acute hartstilstand.

Dosis

De gevaarlijke dosis voor de hond is 100-150 mg theobromine per kg lichaamsgewicht.

De volgende hoeveelheden kunnen dodelijk kunnen zijn voor uw dier

• Pure chocolade: vanaf 6-10 gram per kg lichaamsgewicht
• Melkchocolade: vanaf 30-100 gram per kg lichaamsgewicht
• Cacaopoeder: vanaf 5-30 gram per kg lichaamsgewicht

Bereken hier hoeveel gevaar uw hond loopt bij het eten van chocolade.

Een kleinere hond heeft dus sneller de gevaarlijke grens bereikt. Maar ook grote honden kunnen er aan dood gaan. Bijvoorbeeld: 200 gram pure chocolade kan voor een hond van 30 kg al te veel zijn. 

Therapie

Heeft uw dier chocolade gegeten, bel dan direct de dierenarts. Hoe eerder hoe beter. De maag heeft een paar uur nodig om zich te legen in de darmen. Pas daar wordt de theobromine opgenomen. We zien u het liefst binnen 3 uur zodat we het dier door een injectie kunnen laten braken. Het uitbraken van de chocolade is de beste therapie. Het voorkomt verdere opname van de theobromine.

Heeft uw dier al symptomen die erop wijzen dat de stof in het lichaam is opgenomen, dan nemen we uw dier op. We leggen een infuus aan en geven actieve kool te slikken om zo nog zoveel mogelijk van de gifstof te binden voor dat het wordt opgenomen in de darmen. Soms moeten we de maag spoelen, dit gebeurt meestal onder een roesje. Bij toevallen geven we uw huisdier kalmerende middelen. Deze aanpak is in veel gevallen levensreddend.

• Probeer zeer ernstige bloedingen te stelpen nog voor u naar de dierenarts gaat. Bij minder ernstige bloedingen zorgt het stelpen vooral dat uw auto niet onder het bloed komt te zitten, maar in andere gevallen kan het levensreddend zijn.
• Slagaderlijke bloedingen: druk stevig op de wond met een schone doek. Werkt dat niet, probeer dan te drukken bij de staartbasis, liezen, oksels en hals. U kunt ook een drukverband aanbrengen.
• Oor (door vechtpartij): trek een stuk oude panty over de kop voordat u naar de dierenarts gaat. Dit houdt het oor op zijn plaats.
• Neus, voetzolen en staart kunnen ernstig bloeden. Afdekken met een steriel gaasje of een drukverbandje aanleggen voordat u naar de dierenarts gaat.