De Column van Dokter Bas

Ik weet nog dat ik op de lagere school een keer een speekbeurt heb gedaan over de reuzenkangoeroe. Ook een keer over de albatros trouwens. Die laatste ben ik nog niet in mijn praktijk tegengekomen, maar een tijdje geleden werd er wel een wallaby binnengebracht: een mini-kangoeroe. Ook bekend van de Walibi-pretparken. Voor dit dier was het helaas geen pretje.   

Zelf heb ik geen verstand van kangoeroes, maar onze dierenarts Caroline gelukkig wel. Deze wallaby had een kaakabces. Wallaby’s horen tot de buideldieren en zijn gevoelig voor gebitsproblemen. Alleen merk je vaak pas laat dat ze ziek zijn. Tegen de tijd dat ze duidelijke ziekteverschijnselen beginnen te vertonen, is het lastig om ze weer op de been te krijgen.  

Deze vrouwtjes-wallaby was al sterk afgevallen. Bijkomend probleem: ze droeg een jong in haar buidel van zo’n vier maanden. Wallaby’s houden hun jong lang bij zich. In dit geval een nog kaal diertje van zo’n 15-20 centimeter lang. 

Als een jong niet genoeg melk kan drinken bij de moeder, dan wil het uit de buidel. Maar zeker in de winter is het dan veel te koud om te overleven. Daarom wordt dan wel de buidel dichtgenaaid, zodat het jong niet weg kan en blijft drinken bij de moeder. 

De moeder werd onder narcose gebracht, de kies getrokken en de buidel dichtgemaakt. Maar ondanks alle goede zorgen redde de moeder het helaas niet. 

Wat nu? Om te proberen het jong wel te redden, besloot Caroline het met de fles te voeden. Een uitdaging, want de melk van de moeder is helemaal op het jong afgestemd. Doordat wallaby’s hun jongen zo lang bij zich dragen, kan het gebeuren dat de moeder zelfs twee kleintjes van verschillende leeftijden in haar buidel heeft. Het blijkt dat ze dan zelfs uit twee tepels twee verschillende kwaliteiten melk kan geven, precies op maat voor elk jong.

Wij moesten het doen met de supermarkt. Er blijkt wel speciale wallaby-babyvoeding verkrijgbaar, maar die kon niet meteen geleverd worden. En zo begon de zoektocht naar geschikte melk. Lactosevrij, want wallaby’s kunnen niet tegen koemelk. Caroline en Hanneke, onze paraveterinair assistente, ontfermden zich vol liefde over het kleintje. Helaas moesten we na een paar dagen toch ook afscheid nemen van het jong. 

Een intense ervaring. Maar het mooie hieraan is dat we elke dag van elkaar leren en nieuwe kennis opdoen. En inmiddels hebben we ook de speciale kangoeroe-melk in huis. Je weet tenslotte maar nooit. 

Dokter Bas