De Column van Dokter Bas

Hard hoofd

Ik had er een hard hoofd in, toen de bijna veertienjarige Yorkshire terriër met spoed werd binnengebracht. Het hondje was vanuit zijn huis de straat op gerend en daar aangereden door een auto.

Nu krijg ik regelmatig honden binnen die zijn aangereden. Vaak zie je dan dat ze door de klap naar de kant zijn geduwd of dat hun pootje is geraakt. Maar in dit geval was de auto echt twee keer over hem heen gereden: een keer over zijn achterlijf en een keer over zijn hoofd. De camerabeelden vanuit het huis waren het overtuigende bewijs.

Ik onderzocht het diertje dat hooguit een kilo of vijf woog. De Yorkshire terriër staat niet voor niets bekend als schoothondje en ideaal gezelschapsdier. Ik verwachtte eerlijk gezegd dat hij helemaal in de prak zou liggen. Maar tot mijn stomme verbazing had hij alleen maar flinke kneuzingen en vooral last van zijn achterpoot. Hij mocht weer met zijn baasjes naar huis, met een flinke dosis pijnstillers. 

Een week later kwam hij terug voor controle en hij bleek al weer flink te zijn opgeknapt, al trekt hij nog wat met zijn achterpoot. Maar hij voelde zich al zo goed, dat hij gewoon weer wat hondenbrokken uit mijn hand at.

Wonderbaarlijk dat hij er zo goed vanaf af gekomen is. Een verklaring heb ik niet. Behalve misschien dat door zijn hoge leeftijd – met bijna veertien jaar liet deze hond al zien sterk en taai te zijn – zijn schedel heel hard geworden is. Bij een pup met een zachte schedel had het gewicht van een middenklasse auto vast veel meer schade toegebracht. En volgens Ellen, mijn vrouw, moet hij wel een hondenbeschermengel hebben gehad. In elk geval was uiteindelijk niet ik maar de terriër degene met het echt harde hoofd.

Ik hoop dat dit supersterke hondje en zijn baasjes nog een flinke tijd van elkaar mogen genieten!